Adınız
Kimse ilk kez ne zaman bir bulut gördüğünü hatırlayamaz. Onun dışında. O her sabah uyanır uyanmaz gökyüzüne bakar ve ilk kez bulut gördüğü için çok sevinir. İlk kez uyanmış, ilk kez yatağından kalkıp pencereye yaklaşmış, ilk kez gökyüzüne kaldırmıştır kafasını. Her sabah. Doktorların bir teşhisi var elbette. Teorileri denmeli ya da. Karizmatik bir isim koymuşlardır bu duruma da. Ama ona hasta demek yakışmayabilir. Ben onunla her gün konuşurum, o hep ilk kez görür beni. Merhaba der usulca, adınız nedir? Hep böyle kibar konuşur. Çok hasta görmüşümdür burada ama hiç onun gibi incesine rast gelmemişimdir. Ben de hasta dedim bakın, kulak alışkanlığı işte. Hiç böyle hasta olur mu? Adı Adem ama kendi bunu bilmez. Her gün öğrenmeye çalışır ama. Orta yaşlarda bir annesi var, neredeyse hastane önünde yatıp kalkıyor sanırsınız, her gün ziyaret saati bitene kadar buradadır çünkü. Saatlerce oğluna öğretmenliğe uğraşır, canla başla, pes etmeden. Bak Adem bu bulut, bak bu çiçek. Adem bazen sonu...