Kalk

-

 Kalk

* didaktik bir öykü


Rabbi yessir vela tuassir Rabbi temmim bilhayr. Son defa sandı nefesini alırken. Kızgın ateş, ona kadar yükselen duman başını döndürmüş, kanatlarının acısını unutturmuştu. Güç bela konduğu çatı avare bir roket isabetiyle çöküyordu. Sen yaparsan başkaları da kaldırır başını, Ebabilleri hatırla. Çünkü biliyordu, kimse olmasa da Allah mazlumun yanındadır. 


Ama yorgundu. Bir damla su bulsa yetecek gibiydi beyaz gagasının ucuna. O zaman gördü onları da. Caddenin karşısında, elinde kavanozla havaya zıplayan çocukları. Kavanozdaki su ne kadar da lezzetli ve ferah duruyordu. Nasıl mutlu bu çocuklar, kavanozdaki balık da neyin nesi? Ah, bir yudum su da ona bahşedilse. Çocukların gözlerindeki ışık için kalkmalı ayağa. Çünkü biliyordu, masumiyeti dünyaya öğretse öğretse Filistinli çocuklar öğretecek. 


Buraların yerlisi değildi, İstanbul güverciniydi o. Tam tamına 1167 kilometre uçmuştu. Ya Hakk demiş çıkmıştı yola üç gün önce. Ataları gibi postacı değildi, onu yetiştiren de olmamıştı. Yine de sadece bir kez verdiği molaya rağmen Gazze'ye varabilmişti sağ salim. Daha fazla duramamıştı uzaklarda. Kalk, bu ayaklar sana verilmişken pes edilmez. Çünkü biliyordu, cinayete sessiz kalanın da eli kan kokar. 


Bina çöktü çökecekti, ondan başka canlı yoktu. Bitkin kanatlarını kıpırdatamıyordu ki kaçsın o da. Tam da biraz soluklanacağı sırada yer yerinden oynamıştı. Şehre yeni girmişti, kanatları dinlensin diye bu gölgede kalan binayı seçmiş, kiremitlerin üzerinde kendine sakin bir yer bulmuştu. Henüz şehrin güvercinlerini bile görememiş, onlara yardıma geldiğini söyleyememişti. Duyuyor musun sevgili dünya, Filistin'de kuş sesi yok. Bina sallandığında küçük yüreği sızladı, eli boş mu ölecekti. Bir çocuğu bile kurtaramadan. Çünkü biliyordu, Zeyd ve Meryem bayramlık kıyafetlerini giydikten 40 dakika sonra şehit oldular. 


Çocuklar hala kavanoza bakıp gülüşüyorlardı. Yıkılmış evlerinin önünde. Konuşmalarını duymaya çalışınca anladı durumu. Evcil hayvanlarını enkaz altında kalmaktan kurtarabildikleri için mutlularmış. Çifte bayram varmış yani. Sevgili dünya, görüyor musun? Ölüm çocuklara hiç yakışmıyor. Yanlarına uçmak istedi. Biraz olsun güç toplayabilseydi ince bacaklarına. Haydi, kalkabilirsin, Allah seni zayi etmeyecektir. Çünkü biliyordu, Hakkın yanında olanlar asla düşmez.


Bir roket sesi daha duyuldu. Göremiyordu nereye düştüğünü ama çığlıklar neler olduğunu anlatmak için yeterliydi. Kesif bir koku burnuna gelince hem üzüldü hem öfkelendi, kendini son bir gayretle yanına doğru yuvarladı. Kalk, biz bir şey yapmazsak Hakkın sözü ne olacak. Kalk, Rabbin seni neden var etti. Kalk, toprağın gerçek sahibini onlara hatırlat.

Kalktı, Allah diyerek açtı kanatlarını. Bina yıkıldı. Çünkü biliyordu, eğer inanıyorsanız (sonunda) galip ve üstün gelecek olan sizsiniz.*


*: Âl-i İmrân Sur esi, 139








Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

üstü çizili şakaklardan görülmemiş bir ağrı

-
  bir sürü kontörü var, telefonu üst model o da biliyor, arayacak kimsesi yok şakakları gürültülü bir sağanağa maruz kalmış gibi bereketsiz zamanın içinde hep çizikli hep soğuk kırık aynasına ne zaman baksa şaşırıyor sen de kimsin diyor sapsarı bir sesle burası neresi, neler oluyor Allah'ım ama her şeyi gayet net hatırlıyor bu çetrefili kendi seçmiş ama o da biliyor, gözyaşları dinince gökkuşağı çıkmaz kendine gücenmiş değil, aradığı isim nerede kayıp kahkahaları kumpaslarda bulunmaz elindeki kalem mi kamçı mı belli değil ha vuruyor ha vuruyor ne zaman diskalifiye olsa hayattan o da biliyor, zirveler ona göre değil bütün imtihanlara son gece çalışıyor uyumadan önce mezarlıklar düşünüyor pişman bir türkü mırıldansa soluk kalıyor kederi ne dersini alabilmiş ne de yeterince şişman çay karıştırırken ya da ayakkabısını bağlarken daldığı düşüncelerde hıçkırıyor boğuk kimseler görmemiş kalbindeki yumruğu yumruk kalbi kadar, o da biliyor diyor bazen, güzel beni ned...
Devamı

Elastik Mermiler

-
Boşluğuma gelmiş olmalıyım, Yoksa kesin gülerdim tüm bu olanlara.  Demek hiç kalmamış güleceğim,  komşudan mı istemeli?  Ama ne zaman ki annemle göz göze gelsem umut tarlama taze bereketler doğuyor.  Yazgımda varmış hasarlı bir oyuncak olmak -tamirci görmek istemem ki.  Biraz öfke, birkaç kayboluş,  gizli enkazlar ve gösterişli mutluluklar  bir araya gelince bir insan ediyor: ne muazzam kusurluluk.  Ölenlerin ruhuna Fatiha yerine  alkış yolluyorlar artık.  Şimdi doğru oturup doğru konuşalım -lütfen Kim ışıkta uyumayı sever ki? Allah rahatlık versin canım Toprağın üstündekileri nasıl taşıdığına  şaşmamak gerek.  Bizi, hepimizi -asla mecaz yapmam- sevdiklerimiz ayakta tutuyor.  Yaşamak için eşyaya ihtiyaç var,  eşya için yaşamaya.  Anlamını yitirmiş bir döngü içinde  -de ayrı da olabilirdi- varamamaya koşuyoruz.  Kıyıya vurmuş bir balina kadar bedbahtız ama yüzmeyi de bildiğimiz yok.  Günlere bitirme...
Devamı

Ümmetin Çığlığı

-
Ben böyle bakıp durmayacaktım, dilim bağlı  İslam'ı uyandırmak için haykıracaktım   Böyle diyor İstiklal şairimiz Mehmet Akif. Durmamış da, İslam milletini uyandırmak için şiirlerinde haykırıp durmuş. Çünkü Mehmet Akif'e göre ümmetin birlik beraberlik ruhuyla hareket etmesi elzem. Tıpkı bir dörtlüğünde dediği gibi,   Düşman sesi duymak istemezsen,   Kardeş sesidir, uyan bu sesten!   Ümmet, Hazreti Peygamber'in çağrısına uyanlar topluluğudur; dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar kardeşlerdir. Kuran-ı Kerim, bizlerden "fırkaya ayrılmayanlar" olarak bahseder. Peygamber efendimizin dini, Kuran'da da buyrulduğu üzere, Hz. İbrahim'in, Hz. Adem'in dinidir. Dünyadaki tek gerçek dindir çünkü insanlarca değiştirilmemiş, kısımlara ayrılmamıştır.   Allah'a ulaşmayı dileyenler tek fırkadır, bütündür. Bizim görevimiz de bunu bilmek ve bildirmektir. Dünya üzerinde sadece tek bir din olduğunu, Müslümanların onun bir parçası ve taşıyıcısı olduğunu ...
Devamı