Ben dünyanın en iyi vesairesiyim.

-


Bir kitap okudum ve -hayır, hayatım değişmedi, bazı hayatlar değişmez- şöyle diyordu: "Kendinize bir sıfat bulun ve bu dünyada en iyi yaptığınız şey olsun ve yine, bu dünyada bunu sizden iyi yapan biri olmasın."

Düşündüm, benim en iyi yaptığım şey neydi? Görünmez olmak elbette. Fakat süper kahraman olarak yapmıyordum ben bunu. Sadece, bir ilkokul çocuğunun silgisi üzerimden geçmiş gibiydi, o kadar. Sonra çocuk o silgiyi kaybetti ve telafisi mümkün olmayan şeyler silsilesi hayatım başlayıverdi.

Hayır, yanlış anlamayın, isyan değil bunlar. Siz de anlayacaksınız ki ayrıntıda kalmak isyan edilesi bir şey değil. Evet, vesaire olmaktan söz ediyorum. Hani, tek rakamlı bir insan topluluğunda diğer insanların yanında "filan" olmaktan. Fikirlerinin, fikir kökünden gelen efkarının asla merak edilesi olmamasından. Efkar fikir kelimesinin türemiştir çünkü düşünmeyen insanın efkarı olmaz. Sinek olmak, ama sivrisinek gibi fark edilenden değil de sadece konuştuğu zaman rahatsız edici olacak olandan.

Sonra bir kitap daha okudum -yine hayatım değişmedi-, şöyle bir şey ilgimi çekti:"Belki de, insanoğlunun kayda değer görmediği ayrıntıda pek çok gizli şey yatıyordur." diyordu, "Belki de hayatın gerçek anlamı vesaireden geçer."

Şimdi bunun bana ne anlam ifade ettiğini, beni hangi derin sularda boğduğunu anlatmaya lüzum yok. Fakat şunu söyleyebilirim ki, bir nebze de olsa umut olmuştu bana. Tüm ye'simi bir kutuya koyup kaldırmış ve hiç kayda değer olmadığım için kayıt altına alınmamışlığıma aldırmamaya çalışmıştım.
Küçük Prens ile bir olup, insanları eleştirmeye başladım. Çünkü bütün körler aynı görürdü, değil mi? Çünkü insanlar yürekleriyle baksalar tırtılı severlerdi ama onlar kelebeğe sevdalandı, değil mi?

Bilmiyorum. Umrumda değilsin ey dünya, sadece bunu biliyorum. Tüm tırtıllar bilmeli...




 

Yorumlar

  1. ekrem müftüoğlu3 Temmuz 2022 09:44

    Bütünü oluşturan detaylardır. Bir detay bile eksik olsa o bütün bozulur. Kısacası her insan bir bütüne, koca bir bütün bir insana gebedir.

    Lafı kısa tutmamak lazım bazen, lafı kısa tutmayayım.

    İnsanoğlu binlerce detayın içinde kendine bir yer arar, yani aslında herkes sadece bir detay olmanın peşindedir. Kendine bir detay olarak yer bulabilmek ise her babayiğidin harcı değildir. Bir detay olduğunu iddia eden bir insan, başlangıçta kendini küçük ve önemsiz gören birisi gibi algılanabilir fakat işleyiş tam tersini işaret eder. O kişi kendini bir yapı taşı olarak görür.

    Bu kibir mi?

    Değil.

    Böyle, biraz önce dediğimle hiç uyuşmadı değil mi? Yok; gayet de uyuştu, gayet de tutarlı. İnsanoğlu nedenselliğe o kadar bağımlı ki, bir görüşün her açıdan tutarlı ve her nedene uygun olacak şekilde tasarlanmasını istiyor. Evet; bu bilimsel ve ideolojik olarak doğru. Hatta dinsel olarak da pek çok konuda nedensellik son derece önemli. Fakat nedenselliğin çoğu zaman gözümüzü kırpmadan öldürdüğümüz ve hiçbir pişmanlık duymadığımız bir sivrisineğin canı kadar önem arz etmediği durumlar da var. Örneğin bu durum.

    Konuya dönecek olursak neden kibir değil?

    Her zamanki gibi "Neden?" Fakat bu sefer o her zamanki "neden" değil. Biraz daha farklı. Kendini bir detay olarak gören insan kendini dünyanın yapı taşı olarak görür ve bu kibir sayılamaz. Çünkü o insan kendini soyutlayarak böyle bir görüşle özdeşleşmemiştir ki. Milyarlarca insan "özel" olmak için yırtınıp durur, saçını başını yolar. Fakat aslında her insan özeldir. En önem arz etmeyen, en gereksiz olarak nitelendirilebilecek bir insanın, bir detayın yokluğu tamamen farklı bir gerçekliğe gebedir. Bu da demek oluyor ki: eğer hayattaysak vesaireyiz. Vesaireysek bu gerçekliğin efendisi de biziz.

    Peki neden?

    İşte onu asla bilemeyecek kadar aciziz.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

üstü çizili şakaklardan görülmemiş bir ağrı

-
  bir sürü kontörü var, telefonu üst model o da biliyor, arayacak kimsesi yok şakakları gürültülü bir sağanağa maruz kalmış gibi bereketsiz zamanın içinde hep çizikli hep soğuk kırık aynasına ne zaman baksa şaşırıyor sen de kimsin diyor sapsarı bir sesle burası neresi, neler oluyor Allah'ım ama her şeyi gayet net hatırlıyor bu çetrefili kendi seçmiş ama o da biliyor, gözyaşları dinince gökkuşağı çıkmaz kendine gücenmiş değil, aradığı isim nerede kayıp kahkahaları kumpaslarda bulunmaz elindeki kalem mi kamçı mı belli değil ha vuruyor ha vuruyor ne zaman diskalifiye olsa hayattan o da biliyor, zirveler ona göre değil bütün imtihanlara son gece çalışıyor uyumadan önce mezarlıklar düşünüyor pişman bir türkü mırıldansa soluk kalıyor kederi ne dersini alabilmiş ne de yeterince şişman çay karıştırırken ya da ayakkabısını bağlarken daldığı düşüncelerde hıçkırıyor boğuk kimseler görmemiş kalbindeki yumruğu yumruk kalbi kadar, o da biliyor diyor bazen, güzel beni ned...
Devamı

Elastik Mermiler

-
Boşluğuma gelmiş olmalıyım, Yoksa kesin gülerdim tüm bu olanlara.  Demek hiç kalmamış güleceğim,  komşudan mı istemeli?  Ama ne zaman ki annemle göz göze gelsem umut tarlama taze bereketler doğuyor.  Yazgımda varmış hasarlı bir oyuncak olmak -tamirci görmek istemem ki.  Biraz öfke, birkaç kayboluş,  gizli enkazlar ve gösterişli mutluluklar  bir araya gelince bir insan ediyor: ne muazzam kusurluluk.  Ölenlerin ruhuna Fatiha yerine  alkış yolluyorlar artık.  Şimdi doğru oturup doğru konuşalım -lütfen Kim ışıkta uyumayı sever ki? Allah rahatlık versin canım Toprağın üstündekileri nasıl taşıdığına  şaşmamak gerek.  Bizi, hepimizi -asla mecaz yapmam- sevdiklerimiz ayakta tutuyor.  Yaşamak için eşyaya ihtiyaç var,  eşya için yaşamaya.  Anlamını yitirmiş bir döngü içinde  -de ayrı da olabilirdi- varamamaya koşuyoruz.  Kıyıya vurmuş bir balina kadar bedbahtız ama yüzmeyi de bildiğimiz yok.  Günlere bitirme...
Devamı

Ümmetin Çığlığı

-
Ben böyle bakıp durmayacaktım, dilim bağlı  İslam'ı uyandırmak için haykıracaktım   Böyle diyor İstiklal şairimiz Mehmet Akif. Durmamış da, İslam milletini uyandırmak için şiirlerinde haykırıp durmuş. Çünkü Mehmet Akif'e göre ümmetin birlik beraberlik ruhuyla hareket etmesi elzem. Tıpkı bir dörtlüğünde dediği gibi,   Düşman sesi duymak istemezsen,   Kardeş sesidir, uyan bu sesten!   Ümmet, Hazreti Peygamber'in çağrısına uyanlar topluluğudur; dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar kardeşlerdir. Kuran-ı Kerim, bizlerden "fırkaya ayrılmayanlar" olarak bahseder. Peygamber efendimizin dini, Kuran'da da buyrulduğu üzere, Hz. İbrahim'in, Hz. Adem'in dinidir. Dünyadaki tek gerçek dindir çünkü insanlarca değiştirilmemiş, kısımlara ayrılmamıştır.   Allah'a ulaşmayı dileyenler tek fırkadır, bütündür. Bizim görevimiz de bunu bilmek ve bildirmektir. Dünya üzerinde sadece tek bir din olduğunu, Müslümanların onun bir parçası ve taşıyıcısı olduğunu ...
Devamı